ปีหนึ่งในมหาวิทยาลัยสนุกสุดเหวี่ยง ด้วยกิจกรรมที่มากล้นรำพัน
ดนตรี กีฬา ที่เคยชอบ
เพิ่มเติมด้วย.......
ละคร ซ้อมเชียร์ เข้าชมรม เข้าค่าย
โยนโบว์ ตีสนุ๊ก ติดอ่าง เก๊าเก
นั่งสามแยกปากหมา เมาท์แตกแหย่เพื่อนสาวที่เดินผ่าน
จนลืมไปว่า เธอคนนั้นอยู่ไหน
จนลืมไปว่า มาเรียน
ผลสอบกลางปี เอฟไป สองตัว
เอาละซี.....ทำไงดีล่ะ
ต้องหาตัวช่วย ต้องจัดเวลา
เริ่มที่ตัวเอง......(เริ่มเห็นสัจจธรรม)
ตั้งเวลาตื่นตีสองครึ่ง อ่านๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ตีห้า ปิดหนังสืองีบสักสองชั่วโมง
จากนั้นก็ไปมอ.....ไปเล่นเหมือนเคย
แต่....มีพี่ๆ เพื่อนๆ และสาวๆ ที่ห่วงใย มาเป็นติวเตอร์(ตัวช่วย)
พัวพัน นัวเนีย ผูกพัน ได้เรื่องบ้าง ไม่ได้เรื่องบ้าง
ตกเย็นก็ไปกินข้าวใกล้อ่าง...
(เพื่อนที่เป็นคนดูแล....จัดข้าวปลาอาหารให้เสร็จสรรพ)
แล้วก็เลยไปทำงานต่อ(เล่นดนตรี)
มีกิ๊กมากมาย.......๕๕๕
ทำให้รักในเสียงดนตรี
ทำให้รักการอ่าน
ทำให้รักการออกกำลังกาย
ทำให้รักในสัจจธรรม
ทุกสิ่งไม่แน่นอน มีมาก็มีไป(เริ่มศึกษาธรรม)
ทำให้รักตัวเองมากขึ้น
และก็ตั้งความหวังไว้ว่า หลังสี่สิบจะเริ่มผูกพัน
และหาตัวช่วยเข้าบ้าน.........
ปัจจุบัน....ให้เป็นปัจจุบัน
ดู.....อะไรๆที่เป็นจริง
ผลสอบต่อๆมา ไม่น่าห่วงใย
แม้จะเรียนมาก เล่นมาก
ขลุกขลิก นัวเนีย ผูกพันมาก ก็ดูธรรมดาไปซะแล้ว
เลยต้องไปเป็นตัวช่วยให้น้องๆ น่ารักๆ ๕๕๕
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น